Je kunt zijn wie je wilt zijn, maar ben je dat ook echt?

Internet. Tegenwoordig niks speciaals meer, we gebruiken het allemaal. De generatie van nu is hiermee geboren en kan zich geen wereld voorstellen zonder internet en alle mogelijkheden die het met zich mee brengt.

Tegenwoordig bestaat er de mogelijkheid om buiten je 'echte' leven nog een ander leven op te bouwen. Je kunt whatsappen, facebooken en meepraten op forums over onderwerpen die best wel heftig kunnen zijn. Er bestaat zoiets als 'online vrienden', die je niet eens gezien hoeft te hebben maar toch als vrienden kunt beschouwen.
Vanuit je luie stoel achter je schermpje is het makkelijk om relaties aan te gaan en te zeggen wat je wilt. Ben je socially awkward in het echte leven en niet in staat om vrienden te maken? No problem, op internet bestaat de mogelijkheid om een nieuw leven op te bouwen en massa's vrienden aan je lijstje toe te voegen. Hoe meer volgers je op Tumblr hebt, hoe populairder jij je voelt en bent. Een te smalle nerd die te goed is voor deze wereld wordt een grote gespierde trol die genadeloos iedereen afslacht, zonder enige medelijden. Een meisje, teruggetrokken en stil, spamt haar hele timeline van Twitter vol met onzin over weet ik veel wat. Een grote bek hier en een klein hoopje ellende in het echte leven.

'Je kunt zijn wie je wilt zijn.' en 'Er is niet wat je niet kunt zijn.'
Mooie quotes. En in relatie met dit onderwerp zeker waar. Maar er zit een luchtje aan. Je identiteit op internet, is dat ook echt wie je bent? En is het mogelijk om twee personen tegelijkertijd te zijn, je 'real life-ik' en je 'internet-ik'?
Ook ik begrijp (en heb zelf ervaren) dat het een hele opluchting kan zijn om je helemaal los te laten gaan op internet, om vrienden te maken en mensen met dezelfde interesses te ontmoeten. Maar wat als het contrast met het echte leven te groot is? Stelt het dan nog wel iets voor?

Het is allemaal uit de hand gelopen. Er zijn niet voor niks mensen verslaafd aan online games, omdat ze daar de held kunnen zijn die ze normaal gesproken niet kunnen zijn. Het sociale leven heeft zich verplaatst naar het digitale en mensen zijn bang om elkaar iets face-to-face te zeggen. Het is allemaal té makkelijk en voor mij mag het vanaf hier stoppen. Het echte leven is al moeilijk genoeg, laat staan om er een tweede leven bij te pakken.

Ohja, als ik mocht kiezen wie ik zou zijn op internet? Dan wist ik het wel. Twee druppels water, toch?