Je bent op je werk of school, zweetdruppels druppelen van je hoofd omdat je jezelf te pleuris werkt. Het schoolwerk stapelt zich hoog op en je ziet het niet meer zitten. Je hoofd hangt en je mondhoeken krullen sip. You're not amused. Langzaam wordt het beter weer en je gedachten glijden al naar het aankomend festivalseizoen.
Het is toch gek, maar op de één of andere manier lijken festivals vastgeroeste remmen los te maken binnen no time. De sfeer lijkt mensen wakker te schudden en te transformeren tot echte beesten. Alles wat we normaal nooit zouden doen, lijkt daar volkomen normaal. Nouja, normaal is een groot woord. Maar het boeit niets in ieder geval en aangezien iedereen het doet hoef je niet bang te zijn om voor lul te staan. We genieten er van om zelf zo achterlijk mogelijk te doen of alleen al te kijken naar al het rare grut dat voorbij komt. 'Dat kan/mag niet' is taboe. Op festivals kan alles. Maar dan ook echt alles. Normaal doen we wel weer als het normale leven begint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten